Bregje leerde tijdens de opleiding tot kinesioloog: “Ik ben goed zoals ik ben”

Dat jij nu dit interview leest, is een overwinning voor Bregje van Hemert-Massing. Aan het begin van de opleiding Psychosomatisch Kinesioloog durfde ze zichzelf niet te laten zien. Daar is verandering in gekomen. Tijdens deze opleiding heeft ze haar angsten overwonnen: ze transformeerde van onzeker naar krachtig.

 Wie een opleiding bij ons volgt, ontwikkelt niet alleen de technieken en vaardigheden die je nodig hebt als kinesioloog. We stomen je ook klaar als therapeut en dan kom je jezelf regelmatig tegen. Dat je daarbij gewild en ongewild met je billen bloot moet, ontdekte Bregje. In dit artikel vertelt ze open, eerlijk en kwetsbaar over haar persoonlijke ontwikkeling.

“Ik heb heel mijn leven gedacht dat ik dom was. Die overtuiging wortelde zich al op de lagere school. Ik wilde met een havo-advies naar het vwo. De conrector zei: ‘Houd er rekening mee dat je misschien onderaan de klas bungelt.’ Ik deed het toch en daarna werd het een self fulfilling prophecy. Ik had geen aansluiting met de lesstof, haalde lage cijfers en zakte steeds lager tot aan de mavo. Voor mij was dat de bevestiging: de conrector had gelijk, ik was dom. Na mijn dertigste kwam ik er pas achter dat ik hoogbegaafd ben, net als mijn kinderen.”

Leven vanuit je hart en ziel

Ze liet zich niet kennen en studeerde door. Ze behaalde haar diploma als vertaler Frans, maar ging werken als assistent-hypotheekadviseur. Een baan die niet bij haar paste. Er bleken een burn-out, meerdere banen, een emigratie, gewrichtsklachten en een paar goede kinesiologiebehandelingen voor nodig, voordat ze ontdekte: ik leef niet vanuit mijn hart en ziel. Ik zit vast in een patroon waarin ik niet gelukkig ben in mijn werk. Voor haar het teken om het roer om te gooien.

Na de eerste cursus Touch for Health wist ze: ik word kinesioloog. Al snel kwam ze uit bij Welkin. “Bij Welkin kom je terecht in een vaste groep en volg je in 3 jaar een vast programma. Dat vind ik heel fijn. Hierdoor kun je een vertrouwensband opbouwen met klasgenoten.”

Diepgaande doel formuleren

Met die vertrouwde gezichten oefen je 3 jaar lang. “Tijdens de lessen krijgen we de techniek uitgelegd en gaan we op elkaar oefenen. De een is de therapeut, de ander cliënt. De therapeut oefent de techniek en als cliënt bedenk je een doel.”

“De docenten van Welkin zien erop toe dat jij een diepgaand doel formuleert waar je echt baat bij hebt als therapeut. Dat je niet wegkijkt van je pijn, maar je eigen thema’s aangaat. In mijn geval is dat vaak een variant op zelfvertrouwen. Ik vind het heel eng om zichtbaar te worden, omdat ik bang ben voor de mening van anderen.”

“Mijn doel werd daarom steeds een variant op: Ik mag laten zien wie ik ben. Met míjn kracht. Míjn intelligentie. Míjn snelle manier van denken. Ik hoef me niet klein te laten maken. Ik hoef geen werk te doen dat niet bij me past. Ik hoef me niet altijd aan te passen aan anderen.”

Nieuwe overtuigingen

Dat ging niet in een keer. Ze deed er maanden over, voordat ze in haar nieuwe overtuiging begon te geloven. Langzaam vormt ze geitenpaadjes in haar brein. Nu ze bijna aan het einde van haar opleiding is, kan ze zeggen dat de nieuwe overtuigingen steeds vaker de oude vervangen.

“Natuurlijk ben ik mezelf wel een aantal keer flink tegengekomen. Het meest recente voorbeeld deed zich voor tijdens het opbouwen van mijn praktijk. Ik gaf een workshop om over mijn praktijk en over kinesiologie te vertellen. Om hier zichtbaarheid aan te geven adverteerde ik in een wijkblad. Zo van: ik besta en je kunt naar me toe komen.”

Ze raakte me in mijn kern

“Vervolgens appte een mevrouw dat ze interesse had. Ik was over de top van gelukzaligheid. Er had iemand op mijn advertentie gereageerd. Ik belde haar op en begon enthousiast te vertellen over de workshop en vroeg waar ik haar mee kon helpen. Ze wilde graag proefpersoon worden en gratis behandeld worden, zodat ik kon oefenen. Ik legde haar uit dat dat niet mijn insteek was.”

“Ze was hier niet van gecharmeerd en toen ze ophing voelde het alsof ze mij als persoon afwees. Ik vond het eng om mezelf zichtbaar te maken en te adverteren. En waar ik bang voor was, gebeurde. Toen ik mijn verhaal aan een docent vertelde, coachte ze me erdoorheen. Ze zei: ‘Natuurlijk is het niet leuk om te horen, maar deze persoon is niet voor jou geschikt. Dat mocht je nog even voelen.’

Ik ben goed zoals ik ben

“De volgende les nam ik mijn ervaring mee. Mijn doel werd: Ik ben goed zoals ik ben. Na deze les was ik een wrak, zo moe. Maar toen die moeheid eenmaal gezonken was, besloot ik om door te gaan met mijn zichtbaarheid en plaatste ik meteen een paar berichten op social media. Een jaar eerder had ik misschien opgegeven, maar door aan mijn doelen te werken, leer ik steeds beter met mijn overtuigingen omgaan.”

“Ik vind het fijn om in een veilige omgeving deze thema’s en overtuigingen aan te gaan. Als ik blijf wegkijken van deze pijn, dan blijft het terugkomen. Door het te oefenen en hierbij begeleid te worden, kom ik sterker in mijn schoenen te staan: als persoon en als kinesioloog. En door de techniek te ondergaan als cliënt, snap ik ook beter wat er gebeurt als ik mijn cliënten behandel. Ik weet nu hoe die persoon zich kan voelen; tijdens een consult, maar ook daarna. Ik ben niet meer bang om gezien te worden. Ik vertrouw op mezelf. Vind je me leuk, dan kom je bij me om aan jouw doelen te werken. En anders is het ook goed.”